Rivayete göre, Hâfız Osman Efendi (ö. 1698) bir gün Beşiktaş’tan bir kayığa binip Üsküdar’a geçecekmiş.
Kayık Üsküdar İskelesi’ne yaklaşıp yolcular paralarını vermeye başlayınca Hâfız Osman da üstünü aramaya başlamış.
Fakat yanında para olmadığını anlayınca kayıkçıya dönüp “hemşehrim benim param yok! Sana bir vav yazıvereyim; olmaz mı?” diye sormuş.
Kayıkçı homurdanarak “paran yoktu da ne diye bindin kayığa? Senin yazacağın vav’ı ne yapayım ben?” diye karşılık vermiş.
Hâfız Osman da “satarsın” demiş.
Kayıkçı bakmış ki başka çare yok.
İster istemez, Hâfız Osman’ın oracıkta yazıverdiği vav’ı alıp cebine atmış.
Günün birinde kayıkçının yolu bedestene düşünce bakmış ki; kargacık burgacık yazıları, karalamaları mezat edip dururlar.
Hemen hatırlayıp cebindeki vav’ı çıkarmış; tellala vermiş. “Hâfız Osman vav’ı” dendikçe vav’ın fiyatı artmış.
Kayıkçının eline de hiç ummadığı kadar para geçmiş.
Bir gün Hâfız Osman yine aynı kayığına binince kayıkçı hemen tanımış.
Hâfız Osman Efendi parasını uzatmış ama bu sefer kayıkçı; “para istemez Hoca; sen bana yine bir vav yazıversen kâfî” demiş.
Hâfız Osman da “hemşehrim o vav her zaman yazılmaz; sen al paranı” diye cevap vermiş.