Malum yıllardır Eskişehir’de bir oyundur oynuyoruz. Avrupalı olduk! Avrupalı olduk diye kendi kendimizi avutuyoruz. Şehrin ruhunu içinden çekip almayı birkaç Avrupa kentinden saygı değer büyüklerimizin gezerlerken gördüklerinin taklitlerini yapmayı ilerlemek Avrupalılaşmak sayıyoruz.

Oysaki yollarımız tıkalı, asfaltlarımız yamalı, alt yapımız yetersiz, Eskişehirli Eskişehire yabancı sanki; ama bundan habersiz..

Bu yıl malumunuz kültür başkenti olduk, yetmedi Unesco somut olmayan kültürün başkenti olduk. Ama bir baktım ki daha açılışta Avrupa kentimiz başkentin yükünü kaldıracak mecale sahip değil… Kendi yoğunluğunu bile taşımaya yetmeyen Eskişehirin yüküne birde bu başkentliklerin yükü binince çöküp kaldı adeta yerine şehir. Yollar tıkandı, trafik çin setti ördü adeta önümüze.

Avrupalılaşma masallarıyla uyuyan bizler kültür şokuyla ayaklandık. Ayaklarımız yere basar sandık ,alt yapısı olmayan sokaklarda ayaklarımızı ıslattık. Koşalım dedik hala yaması yapılmayan yollarda tökezleyip takıldık. Hadi ıslandık yola koyulalım bir an önce gidip kurulanalım dedik toplu taşımanın azizliğine uğradık. Hadi kendi aracımızla gidelim dedik aylardır kazılı olan tramvay uzatma hatları yüzünden geçecek yer bulamadık.

Düşündük kara kara, ağlamak istedik kendi kendimizi düşürdüğümüz bu duruma.  Ama ağlamak yerine dualar ettik, kentimize gelenler görmesinler bu rezilliğimizi istedik.  

Kültür başkentimiz Avrupalılıkla harmanlanınca ortaya çıkan manzara pek de hoş olmadı ilk gününde. Geriye yıllardır yapılacak diye beklediklerimizin yapılmamış olduğunu tekrar bir tokat gibi hissetmemizin acısı ve bunları görmezden gelen Eskişehirlilerin vurdum duymazlığı düştü aklımıza.

Yitip giden yıllar yılı kullandığımız sokak isimleri gibi bizimde umutlarımızı tüketmişti bu ilk günün yorgunluğu. Eskişehire yabancı olmuştuk Eskişehirli olarak. Eskartlarımızda kuruş bile kalmamıştı aktarma yapacak kadar. Bir tramvayda bitmişti ferimiz. Masalımız aktarma alanında kuruş bakiyemiz olmadığını anladığımız ana kadar sürmüştü.  Sonra bazılarının gözünde eşit tebalar olmadığınızı tekrar anladık..

O şaşa ve gösterişin ardından her bir yanı kazılı olan mahallelerimize döndüğümüzde masalımız devam etsin istiyor, en azından aylardır bitirilmeyen tramvay kanallarında biriken sularda gondolla ilerleme hayalleri kuruyorduk..  Yine rüyadan aylardır yama bile yapılmayan yoldaki çukura takılınca uyandık. Avrupa kentinin başkentliği kaldıramayacağını ilk gününden çok iyi anladık..