Zehra'nın Cahit'i...

Ben bu gece yine sana yanıyorum Cahit.
Yine senin için kanıyorum.
Ben bu gece Zehra'yım.
Sen bu gece, Zehra'nın Cahit'isin.

Bilmiyorum, belki bizim aşkımız hiç onlarınki kadar güzel olamadı.
Bilmiyorum, belki bizim aşkımız hiç onlarınki kadar masum kalamadı.
Bilmiyorum, belki bizim aşkımız aslında hiç olmadı.
Bilmiyorum.
Bilmiyorum be Cahit!

Bilmiyorum ki daha ne kadar sürecek bu tatlı ızdırap.
Bilmiyorum ki ne zaman dinecek yüreğimin zarif acısı.
Bilmiyorum ki ne zaman vazgeçmeye cesaret edeceğim.
Bilmiyorum.
Bilmiyorum be Cahit!

Zehra gibi yıllarca sevmeye devam edebilecek miyim ben de?
Yoksa tükenecek mi umutlarım seni başkalarıyla gördükçe?
Ya sen, sen de Cahit gibi olabilecek misin?
Yoksa tükendi mi umutların ben seni reddetmek zorunda kaldıkça?

Cahit'im…
Bir Güzel Adam'ım…
Sevgime sevgi katabilecek misin, aşkıma anlamlar yükleyebilecek misin?
Bilmiyorum, bilmiyorsun.

Bir gün Cahit, günlerden bir gün…
Ya kaderimiz bir yerlerde yeniden kesişecek seninle ya da sen de Cahit Zarifoğlu gibi başkasının kaderi olacaksın.
Belki bir Seyyidenin, belki bir Şerifenin, belki de sadece birinin.
Tanıdığım ya da tanımadığım…
Tanıdığın ya da tanımadığın…

Zehra'n hep duacın olacak.

Ne olursan ol, kiminle olursan ol mutlu ol Cahit.
Gözlerin uzaktan görsem de derinimde hissettiğim gibi gülsün hep.

Sev onu Cahit…
Kim olursa olsun, beni sevemediğin kadar çok sev.
Çünkü sana en çok gülmek ve sevmek yaraşır.
Biliyorum.

Nereden diye sorma…

Biliyorum be Cahit!